تعطیلی مدارس مرتبط با بیماری همه گیر باعث ویرانی حضور مردم شد. دوره‌های قرنطینه سخت و سیاست‌هایی که از دانش‌آموزان می‌خواهد در صورت وجود سرفه یا آبریزش بینی که مدارس را عذاب می‌دهد، حتی پس از بازگشایی در خانه بمانند. دانش آموزان این عادت را ترک کردند که به موقع به مدرسه بروند یا به طور مداوم به مدرسه بروند.
در سال تحصیلی 2021-22، مناطق و شبکه‌های منشور در سراسر کشور با بحرانی مواجه بودند که بسیاری آن را بحران غیبت می‌نامیدند. دانش آموزان حاضر نمی شدند و مربیان باید اقدام می کردند.
در آریزونا، بسیاری مانند قبل از همه‌گیری پاسخ دادند: با تنبیه، حفظ یا حتی افزایش سهم دانش‌آموزانی که به دلیل غیبت در کلاس تعلیق کردند. با این حال، برخی دیگر به شدت تعداد دانش‌آموزانی را که به دلیل تخلفات مربوط به حضور و غیاب تعلیق شده بودند، در پی همه‌گیری محدود کردند، و ده‌ها نفر دیگر با استراتژی‌های تنبیهی کمتری که قبلاً اتخاذ کرده بودند، به پیش راندند.
این تمایزات – که مستقیماً با آزادی اعطا شده به سیستم‌های مدارس آریزونا برای طراحی سیاست‌های انضباطی خود مرتبط است – به عنوان بخشی از یک تحقیق تقریباً یک ساله در مورد تعلیق‌های مربوط به حضور توسط مرکز گزارش‌دهی تحقیقی آریزونا و گزارش هچینگر ظاهر شد. اولین تجزیه و تحلیل در نوع خود نزدیک به 47000 تعلیق را برای غیبت در کلاس در یک دوره پنج ساله نشان داد که دانش آموزان سیاه پوست، لاتین تبار و بومی اغلب سهم نامتناسبی را دریافت می کردند.
از آنجایی که این تاکتیک انضباطی از حمایت نابرابر در مدارس برخوردار است، این که آیا دانش‌آموزان آن را تجربه می‌کنند بیشتر به جایی که به مدرسه می‌روند بستگی دارد تا اینکه کلاس را از دست داده‌اند.
به عنوان مثال، منطقه دبیرستان اتحادیه گلندیل را در نظر بگیرید. در سراسر 11 مدرسه آن، که مجموعا به 16700 دانش آموز خدمات ارائه می دهند، داده های منطقه نشان می دهد که مدیران در طول پنج سال تحصیلی گذشته نزدیک به 12500 مورد تعلیق را به دلیل نقض حضور و غیاب صادر کرده اند. در سال‌های 2021-2022، آنها تقریباً 2200 مورد از این تعلیق‌های درون مدرسه‌ای را انجام دادند – بیش از هر یک از سال‌های قبل که تحلیل شد. یک سخنگوی منطقه از اظهار نظر در مورد این داده ها خودداری کرد و گفت که در دست بررسی است.
در همین حال، منطقه دبیرستان اتحادیه آگوا فریا در جهت مخالف حرکت کرد. منطقه 9200 دانش‌آموزی یکی از معلق‌های برتر ایالت برای حضور بود. در طول سال تحصیلی 2017-2018، دانش‌آموزان حدود 409 روز را در تعلیق در مدرسه به دلیل تخلفات حضوری سپری کردند – طبق سوابق ناحیه، حدود 40 درصد از تمام این تعلیق‌ها. سال تحصیلی گذشته، این میزان به 36 روز یا 6 درصد کاهش یافت.
معلمان آنجا و سایر مناطق که از استفاده از تعلیق های مربوط به حضور و غیاب اجتناب می کنند، می گویند که انجام این کار مستلزم یک رویکرد دو جانبه است: تمرکز بر تبدیل مدرسه به مکانی که دانش آموزان می خواهند در آن حضور داشته باشند در حالی که به غیبت به عنوان یک مشکل برای حل نزدیک می شوند، نه رفتاری که مستلزم تنبیه است. .
آنها معتقدند این استراتژی، نه تعلیق، چیزی است که حضور دانش آموزان را بهبود می بخشد – و از عواقب مخرب جلوگیری از ورود بچه ها به کلاس جلوگیری می کند.
فیلیپ نولین، معاون سرپرست دانشگاه‌ها و مدارس آگوا فریا، گفت: «ما منابع دانش‌آموزی را برای مقابله سالم‌تر در زمانی که از تعلیق به تنهایی استفاده می‌کنیم، فراهم نمی‌کنیم.
“هدف ما این است که آنها را در کلاس درس نگه داریم و ریشه این رفتار را شناسایی کنیم.”
مربیان منتخب شناسایی و حذف موانع حضور را در اولویت قرار می دهند
در واقع، معلمان در چندین ولسوالی که به ندرت به دلیل تخلفات حضوری تعلیق می‌شوند، می‌گویند رسیدگی به علل غیبت دانش‌آموزان بسیار مهم است.
در برخی ولسوالی ها، رهبران مدارس با شرکای اجتماعی که مایل به خرید ساعت زنگ دار برای دانش آموزان هستند روابط برقرار کرده اند تا به آنها کمک کنند تا به موقع از خانه بلند شوند و از خانه خارج شوند. برخی دیگر از مدیران تعریف می‌کنند که دانش‌آموزان را با ماشین شخصی خود می‌بردند تا آنها را به مدرسه برسانند.
در موارد دیگر، که درگیری‌های تحصیلی یا قلدری مقصر بود، تدریس خصوصی و مشاوره به جذب مجدد دانش‌آموزان و نگه داشتن آنها در کلاس کمک کرد.
