شخصی که با وجود مشکلات بسیار، همچنان شعله امید را در دل خود زنده نگه می‌دارد، توانمند و به اصطلاح تاب‌آور می‌شود. تاب‌آوری انسان در دنیای امروز، از آن ویژگی‌هایی است که وجود آن می‌تواند انسان را غنی و فقدان آن انسان را تهی کند.
ارزش یک نشست، یک فستیوال و به‌طور کلی یک دورهمی، به صحبت‌ها و سخن‌هایی است که در آن جلسه مطرح می‌شود، چرا که به قول مولانا جلال الدین محمد بلخی، «سخن سایه حقیقت است و فرع حقیقت».
آنچه که امسال، هفدهمین دوره از جشنواره ملی شیخ بهایی را از بسیاری از جشنواره‌ها متمایز ساخت، حضور برخی از افراد و بیان تجربیاتی بود که توسط آن‌ها در این فستیوال مطرح شد. فیلیپ کاررا، استاد دانشگاه لیسبون پرتغال و مشاور در بیش از پانزده کشور دنیا، پس از معرفی خود، با لحنی قاطع اما صمیمی از دومین سفر خود به ایران و از اینکه همیشه آرزوی سفر به این دیار را داشته سخن گفت. پس از آن، در باب اهمیت دیگری که ارباب رجوع باشد و درک و شناخت چشم‌انداز او صحبت کرد. شراکت و همکاری را مهم دانست و دانشگاه را مکانی متعالی در مسیر تعلیم و پژوهش و در راستای آموختن حس همکاری و همیاری میان افراد برشمرد.
برای او استعدادها و منابع انسانی موجود در دانشگاه‌ها، آن قسمت مهم اما نهانی است که شایسته توجه، پرورش و مراقبت است و آنچه که احساس رضایتمندی فرد را به ارمغان می‌آورد، احساس مفید بودن در جهان درون است و نه تایید شدن در دنیای بیرون. در جهان امروز، میان انسان و آموزش پیوندی ناگسستنی وجود دارد و به همین خاطر است که تغییر جهان، تغییر آموزش و تعلیم را در پی دارد.
کاررا از ژنرالی آلمانی یاد کرد که افسران را به چهار دسته تقسیم می‌کرده است:
۱) افسران باهوش و منظم، ۲) باهوش و تنبل، ۳) نادان و منظم، ۴) و نادان و تنبل. دسته‌ای که باهوش و منظم هستند در طبقه مدیریت میانی، بسیار خوب عمل می‌کنند. آن‌هایی که نادان و منظم هستند را خطرناک و افراد نادان و تنبل را افرادی بی خطری خطاب کرد، و در نهایت این انسان‌های باهوش و تنبل هستند که لیدر می‌شوند، چرا که کسانی که تنبل هستند خودشان کاری انجام نمی‌دهند؛ آن‌ها به دنبال این هستند که کار کمتری انجام دهند و در واقع کارها را به دیگران محول می‌کنند. از طرفی، آن‌ها فراتر از چارچوب‌ها می‌اندیشند و به همین دلیل است که نوآور می‌شوند. پس اگر کسی می‌خواهد لیدر و نوآور باشد باید تنبل باشد و باهوش!
توصیف ایران و برشمردن ویژگی‌های ایرانیان از منظر استادی آشنا با آدم‌ها و فرهنگ‌های متفاوت، گویایِ آشنایی ژرف این استاد با تاریخ این مرز و بوم و شناخت او از اصالت یک ایرانی‌ست. او ایرانیان را انسان‌هایی تاب‌آور معرفی کرد؛ انسان‌هایی که با وجود مشکلات و چالش‌های بسیار، همچنان با امید به زندگی ادامه می‌دهند. به‌جاست اگر بگوییم «انسانی که با وجود مشکلات همچنان خلق می‌کند و نوآور می‌شود، تاب‌آورترین انسان است.»
برای او، ایران مهد فرهنگ و تمدن است، چرا که همیشه آموزش و دانش جز لاینفک این سرزمین بوده است و آنچه که امروز، با وجود تمام مشکلات، ایرانیان را گرد هم جمع کرده است، چیزی نیست جز عشق و علاقه قلبی آن‌ها به وطنشان، ایران.
انتهای پیام
